Historia Kcyni sięga wieku XIII. Dzieje naszego, urokliwie położonego na morenowym wzgórzu miasteczka, są zatem bogate w wydarzenia. Warto przyjrzeć się bliżej historii miasta, w którym się mieszka i poznać ciekawostki dotyczące przeszłości swojej małej, lokalnej ojczyzny.
Dnia 24 listopada 2021r. Samorząd Uczniowski zaprosił uczniów na spotkanie z panią Justyną Makarewicz. Pani Justyna jest inspektorem ds. kultury, oświaty i ewidencji zabytków w Kcyni, pomysłodawczynią Dźwiękowego Archiwum, które pozyskuje, gromadzi, przechowuje, opracowuje i upowszechnia wspomnienia związane z Kcynią.
Tematem spotkania „przy herbatce” była historia naszego miasta oraz ciekawostki na temat społeczności żydowskiej w dziejach Kcyni. Uczniowie obejrzeli Kcynię na starych fotografiach. Z zaciekawieniem słuchali prezentacji pani Justyny oraz żywo włączali się do rozmowy. Aktywność Krystiana Hausza i Darii Chmielewskiej pani Justyna nagrodziła wręczając uczniom publikacje na temat Kcyni.

Dnia 16 listopada mieliśmy przyjemność prowadzić zajęcia w Przedszkolu Miejskim im. Ziemi Pałuckiej. Serdecznie i z wielkim entuzjazmem ugościła Nas grupa „Pszczółek”. Przedszkolaki z zapałem wysłuchały ciekawostek o jeżach. Opowiedziały kto spotkał kłującego zwierzaka w ogródku czy na działce dziadków. Następnie przystąpiły do zadań związanych z bohaterem spotkania. Każdy wykonał wyjątkowego sensorycznego jesiennego kolczastego zwierzaka. Jeże nie posiadały igieł, a spożywcze zamienniki z kaszy, ryżu, soczewicy i gruboziarnistej soli. Każdy dał się pogłaskać i był miły w dotyku. Pomysłowość i kreatywność przedszkolaków nie ma granic. Nie tylko pracują z dużym zaangażowaniem, jednocześnie prowadzą ciekawe rozmowy i dzielą się swoimi przemyśleniami.  Powstały wyjątkowe i piękne prace.

W podziękowaniu za zaproszenie „Pszczółki” otrzymały od nas pamiątkowe jesienne drzewo ze swoimi zdjęciami, a my od Nich piękne podziękowanie.

Serdecznie dziękujemy Pani Katarzynie Cybulskiej za zaproszenie i możliwość spotkania z jej wyjątkową grupą. Przesyłamy gorące pozdrowienia i mamy nadzieję, że niedługo zobaczymy się ponownie.

Agnieszka Pawlak i Aleksandra Banach.

Dnia 17 listopada 2021r. w Zespole Szkół im. Janusza Korczaka odbyło się spotkanie, w ramach alpakoterpii i działań Samorządu Uczniowskiego, z dwoma uroczymi alpakami Heniem i Zyziem. Zajęcia poprowadziła pani Katarzyna Ratajska, wykwalifikowany terapeuta oraz specjalista w dziedzinie alpakoterpii i dogoterapii.
Alpaki to urocze zwierzęta, które pochodzą z Ameryki Południowej. Ich spokojne usposobienie, przyjemny wygląd i miękka puszysta sierść sprawiają, że zwierzęta te świetnie sprawdzają się w terapii z dziećmi, a nawet dorosłymi. Alpakoterapia, czyli terapia z alpakami polega na współpracy terapeuty i dziecka z alpakami, co w pozytywny sposób motywuje dziecko do działania, wpływając na rozwój jego emocji, sfery poznawczej oraz poprawę samopoczucia. Alpakoterapię stosuje się jako metodę wspomagającą procesy terapeutyczne. Kontakt z alpakami w szczególności pozytywnie wpływa na dzieci. Dba o ich rozwój ruchowy, wspomaga budowanie samooceny dziecka oraz pewności siebie. Dodatkowo, dziecko opiekując się alpaką, uczy się empatii oraz odpowiedzialności za drugą istotę.

11 listopada to szczególna data dla każdego Polaka, dlatego tradycyjnie jak co roku nasza placówka  włączyła się w akcję „Szkoła do hymnu”. 
O symbolicznej godz. 11:11 zorganizowano wspólne śpiewanie 4-zwrotkowego hymnu narodowego.

Dnia 10 listopada 2021 roku w „Korczaku” odbyła się uroczysta akademia  w 103. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości.
Na wstępie prowadzące akademię nauczycieli Aleksandra Banach i Barbara Rogalska wspomniały, iż w 1900 roku Polski nie było na mapie i nie było wiadomo, czy kiedykolwiek stanie się jeszcze niezależnym państwem. Władysław Bełza zadał wtedy dzieciom dziesięć pytań. Odpowiadając na nie stworzył „Katechizm polskiego dziecka”. Kiedy dorosło pierwsze pokolenie, które nauczyło się tych pytań i odpowiedzi na pamięć, Polska wróciła na mapę Europy. I dziś świętuje odzyskanie niepodległości.
Kolejne pokolenia przez dekady poznawały te same pytania i odpowiedzi. „Katechizm..” się nie zmienił, choć świat wokół stał się inny. I Polska w tym świecie także. Michał Rusinek po stu latach zdobył się na to, co trzeba było zrobić co najmniej kilka lat temu. Zauważył, że świat się zmienił i jego opisu potrzeba nam czegoś nowego. Nie tyle nowych słów, ile spojrzenia z innej perspektywy.
Wierszyki, zwłaszcza proste i chwytające za serce, których się uczymy w  dzieciństwie, zostają z nami przez całe życie. I czy tego chcemy czy nie, świat w nim nakreślony towarzyszy nam i naszym dzieciom. Dobrze więc, że ktoś próbuje nie tylko znaleźć nowe odpowiedzi na stare pytania, ale także zadać nowe pytania i poszukać na nie jeszcze nowszych odpowiedzi.